-
1 żargon
сущ.• арго• жаргон• сленг* * *♂, Р. \żargonu жаргон;apró ndm. ň;\żargon uczniowski школьный жаргон; \żargon złodziejski воровское арго
* * *м, Р żargonuжарго́н; арго́ ndm, nżargon uczniowski — шко́льный жарго́н
żargon złodziejski — воровско́е арго́
См. также в других словарях:
żargon — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. żargonnie {{/stl 8}}{{stl 7}} odmiana języka narodowego, używana w jakimś środowisku społecznym lub w grupie zawodowej, charakteryzująca się specyficznym słownictwem i frazeologią; slang : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żargon — m IV, D. u, Ms. żargonnie; lm M. y «środowiskowa odmiana języka narodowego wytworzona przez jakąś (zwykle zamkniętą) grupę społeczną, zawodową itp., odznaczająca się swoistym słownictwem» Żargon chuligański, uczniowski, studencki, obozowy,… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
slang — m III, D. u, N. slanggiem; lm M. i jęz. «gwara miejska, język jakiejś grupy społecznej, środowiskowej, zwłaszcza w odniesieniu do języka angielskiego i amerykańskiego; żargon» Slang miejski, uczniowski, złodziejski. Slang artystów, marynarzy.… … Słownik języka polskiego
sztubacki — sztubackiccy pot. «uczniowski; często lekceważąco: młodzieńczy, niedorosły, niedojrzały» Żargon sztubacki. Życie sztubackie. Sztubackie żarty, figle … Słownik języka polskiego
